Dziś piszemy o tym, skąd turcja bierze broń. Poprzednie artykuły o roli kolaborantów wojnie i zbrodniach wojennych turcji w kurdystanie znajdziesz tutaj: Część 1: Demokratyczna Partia Kurdystanu (KDP), Część 2: Rząd iraku, Część 3: NATO.
Następny będzie mówił o pochodzącej od NATO taktycznej broni atomowej. Wszystkie artykuły pochodzą ze strony nuceciwan117.xyz.
Zobacz też: Shocking new evidence in British supplies to Turkish killer drones (artykuł ze stycznia 2021).
Bomby fosforowe
Angielska licencja na zabijanie bombami fosforowymi
Co do bomb fosforowych, brytyjski dziennikkaż Steve Sweeney w opublikowanym w maju 2021 raporcie delegacji „Zmowa, konspiracja i korupcja: Raport o zbrodniach wojennych turcji i stosowaniu broni chemicznej” jasno się wypowiada i w tym kontekście bliżej przygląda się roli anglii:
„Jest też jasne, że UK nie chce, by jej możliwa rola w zapewnianiu turcji broni była zbyt widoczna. Jak jest napisane dalej w raporcie, odkąd Boris Johnson objął stanowisko w czerwca 2019 sprzedano broń wartą około 77 milionów funtów (ok. 385 milionów złotych – przyp. wfa). W tym samym roku ujawniono, że UK wydało turcji 70 licencji na amunicję, która może służyć do stosowania fosforu (czego zakazuje międzynarodowe prawo wojenne). Brytania była też częścią tajnej sześcioletniej umowy na drony, w której udzielała licencji na „wyrzutnie Hornet” do wystrzeliwania śmiertelnych pocisków precyzyjnych dronami „Bayraktar TB2″. Nie można więc uznać tego państwa za bezstronnego obserwatora. Jest bardzo zaangażowane w wojnę przeciwko Kurdom.”
Broń chemiczna
Niemcy gloryfikują rolę USA w stosowaniu broni chemicznej
Murat Karayilan (jeden z założycieli PKK, pełniący obowiązki jej lidera od uwięzienia Abdullaha Öcalana – przyp. wfa) donosił w wywiadzie o bezzapachowym, a czasem o owocowym zapachu, środku bojowym. Jasno stwierdzał, że to środek nerwowy oparty na tabunie. Owocowy zapach i objawy również na to wskazują.
Tabun został odkryty w 1936 przez niemiecką firmę chemiczną I.G. Farben i był stosowany przez Wehrmacht od 1942. Tysiące więźniów obozów koncentracyjnych zmarło przy produkcji takich bomb i rakiet. Po upadku nazistowskiego faszyzmu USA i wielka brytania przejęły produkcję tego środka bojowego. Iracka armia zastosowała tabun w ataku gazem trującym na miasto helebce w południowym kurdystanie w 1988. Materiały do wytwarzania tabunu były dostarczane reżimowi Saddama za wiedzą, między innymi, Federalnej Służby Wywiadu.
W tym samym wywiadzie Murat Karayilan powiedział, że turecka armia okupacyjna jest w posiadaniu czynnika płucnego grünkreuz, stosowanego przeciw partyzantkom. Aktywnym składnikiem grünkreuzu jest chloropikryna. Choć chloropikryna została odkryta w wielkiej brytanii już w 1848, po raz pierwszy została zastosowana przez niemcy w mieszance aktywnych składników w gazie bojowym grünkreuz-1. Imperium Ottonów było w ścisłym sojuszu z niemcami w czasie I wojny światowej i zaopatrywano je w grünkreuz-1. Karayilan powiedział o tym:
„Od tego czasu gaz jest w rękach turcji. Może teraz turcja prowadzi niezależą produkcję, ale oczywiście jest możliwość, by robiła to razem z niemcami.”
Zgodnie ze słowami Murata Karayilana innym środekiem stosowanym w południowym kurdystanie jest żółtawy środek atakujący skórę. Ten gaz pali skórę. Podejrzewa się, że jest to tzw. gaz musztardowy, znany też jako żółty krzyż, inny produkt niemieckiego przemysłu wojennego trujących chemikaliów z czasu I wojny światowej. Gaz musztardowy należy do grupy loste. Nazwa pochodzi od dwóch niemieckich chemików, Wilhelma Lommela i Wilhelma Steinkopfa, którzy proponowali, by stosować gaz musztardowy jako środek bojowy w 1916. Uważa się, że gaz musztardowy był zastosowany w ludobójstwie w dersim w 1937/38, kiedy Mustafa Kemal Atatürk zagazował w jaskiniach tysiące kurdów wyznających alewizm. W maju 2019 zostały opublikowane dotąd nieznane dokumenty Tureckich Archiwów Państwowych, że tak zwany „ojcieć turków” Mustafa Kemal Atatürk 7 sierpnia 1937 podpisał tajny dekret, w którym zamawiał 20 ton chemicznych środków bojowych i instalację do ich automatycznego wypełniania w niemczech. Środki bojowe zakupione poprzez turecką ambasadę w berlinie to gaz musztardowy / żółty krzyć i chloracetofenon, substancja podobna do gazu CS.
Przygotowany przez dr Jana van Akena raport z 2011 mówi:
„Produkcja Wojskowej Amunicji CS w Turcji w 2010, Uniwerystet Bradford w Anglii stworzył raport, że należący do Turcji kontraktor obrony Makina ve Kimya Endustrisi Kurumu (MKEK) produkuje granaty CS kaliber 120mm i prowadzi międzynarodowy handal tymi granatami (zobacz punkt 1). 4. Granaty te mają oznaczenie „MKE MOD 251” , ważą ponad 17 kg i mają zasięg ponad 8 km. Oznacza to, że są kompletnie nie na miejscu przeciw demonstracjom i są stosowane wyłącznie wojskowo. 5. Konwencja o zakazie broni chemicznej zakazuje takiej broni.”
Chociaż środki miały zostać zniszczone w ankarze po tym, jak Uniwersytet Bradford poinformował turecką abasadę, że jest nielegalna, nie ma dowodów świadczących o tym, jaka część broni została faktycznie zniszczona.