Czemu anarchiści – ludzie będący przeciwko państwu, dążący do zniszczenia tejże instytucji – wspierają walkę o niepodległość Zachodniej Papui i utworzenie nowego państwa?
Anarchizm to koncepcja idealnego systemu społecznego, którego celem jest zniesienie państwa, kapitalizmu i różnych form dominacji. Historia samego anarchizmu trwa od setek lat na całym świecie. Osiągając swoje cele, anarchiści czasami opowiadali się za użyciem przemocy jako metody walki w niektórych warunkach.
Państwo dopuściło się przemocy wobec rdzennej ludności Zachodniej Papui, dlatego walka zbrojna z indonezyjskim aparatem państwowym jest konieczna i dlatego my, anarchiści, musimy ją wspierać. Liberalne podejście, które zawsze mówi, że „przemoc jest zła”, jest absurdalne w obliczu represji, z jakimi Papuasi spotykają się każdego dnia ze strony kolonialnej władzy w Dżakarcie.
Anarchiści od od dawna byli (i wciąż są) zaangażowani w walkę o niezależność Palestyny wobec Izraela, Katalonii i Kraju Basków od Hiszpanii, Irlandii od Imperium Brytyjskiego, a nawet Holenderskich Indii Wschodnich (dzisiejszej Indonezji) od Królestwa Niderlandów. Czemu anarchiści byli i wciąż są zaangażowani w te wszystkie wydarzenia?
Na to pytanie da się odpowiedzieć, gdy spojrzymy na definicję anarchizmu, czyli „obalenie różnych form dominacji”. Opór wobec „dominacji” może przybierać różne formy, na przykład walkę z rasizmem, seksizmem, homofobią, a także z kolonializmem. Anarchiści muszą być przeciwko kolonializmowi, gdyż on również jest formą dominacji jednej osoby nad drugą, jednej nacji nad inną nacją.
Kolonializm nieuchronnie prowadzi do innych form opresji, jak rasizm, seksizm i eksploatacja środowiska naturalnego. Zachodnia Papua była jednym z niezależnych terytoriów, które zostały siłą zaanektowane przez reżim Sukarno 1 maja 1963 r. poprzez kłamliwy „Akt Wolnego Wyboru” z 1969 r. znany też jako PEPERA, który był procedowany przez państwo indonezyjskie przy użyciu broni i gróźb śmierci.
PEPERA było referendum zorganizowanym przez ONZ dla ludności Zachodniej Papui, aby ci mogli zdecydować, czy chcą niepodległości, czy bycia częścią Indonezji.
Po tej przymusowej aneksji na ziemi Cendrawasih (rdzenna nazwa tego obszaru) rozpoczął się koszmar. Koszmar ten obejmował zabijanie setek, a nawet tysięcy rdzennych mieszkańców Zachodniej Papui przez indonezyjski aparat kolonialny, eksploatację zasobów naturalnych oraz masową migrację ludów niebędących Papuasami. Kolonializm przyniósł też Papuasom Zachodnim rasizm, a obecnie są oni stygmatyzowani jako prymitywni ludzie, mieszkańcy lasów, lenie i wiele innych poniżających obelg.
Anarchiści mają wiele powodów, by angażować się w walki niepodległościowe: Anarchiści walczą o anarchię, walczą o powstrzymanie wpływów prawicowych grup w politycznej walce o wyzwolenie narodowe lub po prostu praktykują solidarność z uciskanymi narodami. Anarchiści rozróżniają różne znaczenia ojczyzny i państwa. Rdzenni mieszkańcy Papui kochają i szanują swoją ojczyznę, świętą istotę, którą w swojej kulturze uważają za „mamę” i której zamierzają bronić całym swoim życiem. Tymczasem państwo jest bytem stworzonym przez człowieka, który pragnie władzy, kontroli i dominacji nad społecznością.
Cytat Piotra Kropotkina: „Prawdziwy internacjonalizm nigdy nie zostanie osiągnięty, chyba że poprzez niezależność każdej narodowości, małej lub dużej… Jeśli mówimy, że nie ma rządów człowieka przez człowieka, to jak możemy zezwolić na rządy podbitych narodowości przez podbijające je narodowości?”
Tak jak Kropotkin powiedział, nie da się stworzyć wolnego społeczeństwa w kolonii, a wolność, która wynikła z indonezyjskiej niepodległości, jest pseudo-wolnością, ponieważ chociaż ta wolność mogła wyzwolić „główne” ludy na Jawie, uciska i kolonizuje ludy papuaskie.
Anarchiści od dawna są zaangażowani w antykolonialną walkę ludów rdzennych w Amerykach, w Australii czy Nowej Zelandii. W Indonezji, jako anarchiści możemy wspomagać Papuasów na różne sposoby. Walczymy wraz z Papuasami przeciwko ultranacjonalistycznym bojówkom paramilitarnym, które atakują papuaskie demonstracje. Anarchizm to samostanowienie, także samostanowienie ludności rdzennych przed dominacją państwa, w szczególności państwa kolonialnego. Zachodnia Papua wytworzyła się w sposób naturalny, podczas gdy państwo jest tworem sztucznym. Anarchiści różnią się od pseudolewicowych grup, które popierają burżuazyjnych polityków chcących utworzenia państwa narodowego, albo w ogóle nie popierających niepodległości Zachodniej Papui. Anarchiści mają szerokie spojrzenie na świat i mogą walczyć z kolonialno-imperialną polityką Zachodniej Papui bez wspierania polityków. Potrafią to, gdyż są po stronie ludu, nie polityków. Poparcie anarchistów dla narodowego wyzwolenia Zachodniej Papui nie oznacza poparcia dla utworzenia państwa, ani krzepienia nacjonalizmu. Anarchiści solidaryzują się z Papuasami promując anarchię, jako alternatywę dla państwa. Najważniejsza dla nas jest pomoc w walce o samostanowienie skolonizowanych. Jeśli Papuasi poprą utworzenie nowego państwa, będziemy walczyć o nie razem z nimi. Będziemy jednak gotowi do walki z nowym państwem, jeśli takowe powstanie.
Artykuł pochodzi ze strony thecommoner.org.uk
